"Адплыві на глыбіню!" - з такiм воклічам 14-16 кастрычніка рушыла ў восеньскую вандроўку вогнішча маладых правадніц у складзе чатырох дзяўчат з Гомеля і Мазыра.
Вандроўка - гэта лепшы спосаб адарвацца ад гарадской мітусні, беганіны, пошуку матэрыяльных каштоўнасцяў і звярнуцца да духоўнага стану сваёй душы і, безумоўна, паглыбіць свае веды аб прыгажосці беларускай прыроды.
Першым пунктам нашага вандравання быў Жлобін, у якім нас ветліва сустрэлі айцец Алег і душпастыр нашага вогнішча - айцец Андрэй. Там, у Жлобіне, мы і засталіся на начлег, а раніцай рушылі ў дарогу. Курс трымалі ў вёску Чырвоны Бераг.
6-7 сакавіка каманда маладых правадніц бл. Тэрэзы Калькуцкай з Івянца вырушыла ў вандроўку ў Навагрудак.
Вандроўка — гэта час, які мы ахвяравалі Богу, і нішто не змагло нам сапсаваць добры настрой: ні дрэннае надвор'е, ні баявыя раненні, ні цяжкасці шляху.
Нашыя прыгоды пачаліся ў вёсцы Уселюб, у якой мы наведалі касцёл святога Казіміра—самы старажытны касцёл на Беларусі, капліцу-пахавальню О’Руркаў, пажарышча маёнтка О'Руркаў і старадаўні парк.
Наш шлях пралягаў па Навагрудскай гарыстай мясцовасці. Мы захапляліся прыгажосцю месцячковай прыроды і пабудоў.
На мiнулых выхадных 6-7 лютага наша вогнiшча шэфаў Блаславёнай Мар’яны Бернадскай з Мiнску пабывала на зiмовай вандроўцы: Куранец-Вiлейка. У 7 гадзiн ранiцы каманда з чатырох дзяўчат разам з айцом Алегам Шэнда была напагатове i сядзела у цягнiку. У Куранец прыехалi рана, не было яшчэ i 10 ранiцы.
Зараз Куранец – гэта проста вёска у Вiлейскiм раёне, хоць i немалая. Аднак яна мае старажытную гiсторыю. Раней гэта было мястэчка, цэнтр воласці, тут праводзіліся вялікія кірмашы. У Куранцы захавалася праваслаўная царква Нараджэння Божай Мацi 1870 г., могiлкi ўдзельнiкаў нацыянальна-вызваленчага паўстання 1863-1864 гг. i польскiх жаўнераў, палеглых у 1919-1920 гг, а таксама габрэйскія могілкі. Пры знаходжаннi у Куранцы складаецца ўражанне, што мясцовыя жыхары клапоцяцца пра парадак i чысцiню ў вёсцы, а таксама аб аднаўленнi i захаваннi гiстарычнай спадчыны.
7-8 сакавіка адбыліся велікапосныя рэкалекцыі для шэфаў скаўцкага руху.
Час Вялікага посту — гэта час умацавання, развіцця і асаблівай працы над сабою. Узрастанне ў духоўным плане не стала выключэннем і для скаўцкіх шэфаў.
На гэты раз месцам сустрэчы сталі Лынтупы Віцебскай дыяцэзіі. Туды прыехала больш за 20 дзяўчат, каб разам плённа ўзрастаць ў веры і дзяліцца вопытам перажывання адносін з Хрыстом і служэння.
Рэкалекцыі праводзіў кс. Павел Кнурэк — пробашч парафіі Св. Апостала Андрэя ў Лынтупах. Дзяўчаты не толькі пачулі словы пра асаблівую Божую любоў і міласэрнасць, але і, дзякуючы канферэнцыям, змаглі зазірнуць у глыбіні свайго сэрца і знайсці рэчы, над якімі трэба працаваць.
28 лютага каталіцкія скаўткі здзейснілі зімовую вандроўку пад назвай «Дзе шлях Твой?...». Пра яе распавяла правадніца вогнішча бл. Мар'яны Бярнацкай Анастасія Харкевіч.
Заўжды «Напагатове!». Такі вокліч характэрны для скаўтаў. Сапраўды, скаўт гатовы да ўсяго ў сваім жыцці, поўным прыгод і нечаканых вынікаў. Так і нашы дзяўчаты ў апошні дзень зімы 28 лютага, павінны былі быць «напагатове», каб, устаўшы вельмі рана, вырушыць у сваё чарговае вандраванне. Вандроўка гэтая была насычана не толькі прыгодамі, але і гістарычнымі асобамі. На гэты раз правадніцы вогнішча благаслаўлёнай Мар'яны Бярнацкай адправіліся на Гродзеншчыну, але свой шлях пачалі з Мінскай вобласці.
Першым пунктам нашага вандравання была зараз ужо не такая заможная, як калісьці, вёсачка Беніца. На ўваходзе ў яе нас сустракаў магутны дуб, які ў чацвярох мы не змаглі абняць. Касцёл у Беніцах вельмі старажытны, але, на жаль, не дзейнічае. Выгляд мае заможны, што гаворыць пра веліч і непарушную веру нашых продкаў, якія фундавалі, будавалі храмы і не забываліся ў іх маліцца. На жаль, зараз у храме не чуваць гуку аргана і радаснага «Аллелюя», але хто ведае будучыню. Тэма нашай вандроўкі была «Дзе шлях Твой?...», таму мы і вырашылі паглыбіцца ў шляхі нашага Пана і пошуку таго, якая Яго воля адносна жыцця кожнай з нас.
